هیپرتریکوزیس (سندرم گرگینه نیز به آن می‌گویند) باعث رشد بیش از حد مو در هر نقطه از بدن فرد می‌شود. این می‌تواند هر دو جنسیت زن و مرد را درگیر کند اما بسیار نادر است. رشد غیر طبیعی مو ممکن است صورت و بدن را بپوشاند یا به صورت تکه‌های کوچک باشد. هیپرتریکوزیس می‌تواند از بدو تولد ظاهر شود یا در طول زمان ایجاد شود.

برای آشنایی با انواع مختلف هیپرتریکوزیس، عواملی که ممکن است باعث آن شود و چگونه درمان می‌شود، در ادامه همراه ما باشید.

انواع هیپرتریکوزیس

انواع مختلفی از هیپرتریکوزیس وجود دارد:

• هیپرتریکوزیس لانوژینوزا مادرزادی: ابتدا به صورت لانوگوی طبیعی، موهای ظریفی که در هنگام تولد روی نوزاد یافت می‌شود، ظاهر می‌شود. اما به جای ناپدید شدن در هفته‌های بعدی، موهای نرم در نقاط مختلف بدن کودک به رشد خود ادامه می‌دهند.
• هیپرتریکوزیس مادرزادی ترمینالیس: رشد غیر طبیعی مو از بدو تولد شروع می‌شود و در طول زندگی فرد ادامه می‌یابد. موهایی که معمولا بلند و پرپشت هستند، صورت و بدن فرد را می‌پوشانند.
• هیپرتریکوزیس نووید: رشد بیش از حد مو در یک ناحیه مشخص ظاهر می‌شود. در موارد معدودی، بیش از یک تکه مو وجود دارد.
• هیرسوتیسم: این شکل از هیپرتریکوزیس محدود به زنان است. باعث رشد موهای تیره و ضخیم در مکان‌هایی می‌شود که زنان معمولا مو ندارند، مانند صورت، سینه و پشت.
• هیپرتریکوزیس اکتسابی: برخلاف هیپرتریکوزیس مادرزادی، شکل اکتسابی این بیماری در مراحل بعدی زندگی ایجاد می‌شود. همچنین، دو نوع مو به غیر از لانوگو به وجود می‌آید: موهای زائد یا موی انتهایی. موهای زائد ممکن است به صورت تکه های کوچک یا در تمام نواحی در حال رشد مو در بدن فرد رشد کنند.

علائم هیپرتریکوزیس

همان طور که قبلا ذکر شد، هیپرتریکوزیس می‌تواند در بدو تولد رخ دهد یا در اواخر زندگی ایجاد شود. هیپرتریکوزیس معمولا یکی از سه نوع مو ایجاد می‌کند:

• Vellus: فولیکول‌های این موها معمولا کوتاه هستند (طول کمتر از 1/13 اینچ). آن ها ممکن است در هر جایی به جز کف پاها، پشت گوش‌ها، لب‌ها و کف دست‌ها قرار گیرند. Vellus ممکن است با رنگدانه یا بدون رنگ باشد.
• لانوگو: این نوع موها بسیار نرم و ظریف هستند، مانند موهای بدن نوزاد تازه متولد شده. معمولا هیچ رنگدانه‌ای ندارد. اکثر نوزادان ظرف چند روز یا چند هفته پس از تولد لانوگو را از دست می‌دهند. اگر هیپرتریکوزیس وجود داشته باشد، لانوگو ممکن است باقی بماند مگر این که درمان شده و برداشته شود.
• ترمینال: موها بلند و پرپشت و معمولا بسیار تیره هستند.
• زنان مبتلا به هیرسوتیسم در نقاطی مانند صورت، قفسه سینه و پشت موهایشان سفت و تیره رنگ می‌شود.
• یکی دیگر از علائم رایج هیپرتریکوزیس، مشکل لثه یا دندان است. ممکن است برخی از دندان‌ها از بین رفته باشند یا لثه‌های شما بزرگ شده باشند.

بیشتر بخوانید: درمان پیری پوست

علل هیپرتریکوزیس

دلایل هیپرتریکوزیس به خوبی شناخته نشده است. هیپرتریکوزیس مادرزادی ممکن است در اثر فعال شدن مجدد ژن‌هایی که باعث رشد مو می‌شوند ایجاد شود. ژن‌هایی که باعث رشد گسترده مو در انسان اولیه می‌شدند، در طول سیر تکامل «از کار افتاده‌اند». با اشتباهی که هنوز علت شناخته شده‌ای ندارد، این ژن‌های رشد مو در حالی که نوزاد هنوز در رحم است «فعال» می‌شوند.

هیپرتریکوزیس اکتسابی ممکن است منشاهای مختلفی داشته باشد. هنگامی که رشد مو در همه جا یا به صورت تکه‌های تصادفی است، علل احتمالی عبارتند از:

• پورفیری پوستی تاردا، وضعیتی که در آن پوست شما به نور حساس است.
• سوء تغذیه
• رژیم غذایی یا یک اختلال خوردن مانند بی اشتهایی عصبی
• سرطان
• داروهای خاصی مانند استروئیدهای آندروژنیک، داروی رشد مو ماینوکسیدیل و سیکلوسپورین  (Sandimmune)

هیپرتریکوزیس که در نقاط خاصی از بدن شما رخ می‌دهد می‌تواند از موارد زیر ایجاد شود:

• لیکن سیمپلکس، یک بیماری مزمن پوستی که منجر به خارش و خاراندن مکرر قسمتی از پوست می‌شود.
• افزایش عروق، یک استراتژی بدنسازی برای ایجاد عروق خونی برجسته در نزدیکی سطح پوست.

شیوع هیپرتریکوزیس

هیپرتریکوزیس، صرف نظر از نوع، نادر است. برای مثال هیپرتریکوزیس لانوژینوزا مادرزادی بسیار نادر است. بر اساس منبع معتبر JAMA Dermatology Trusted فقط حدود 50 مورد از این نوع هیپرتریکوزیس تاکنون ثبت شده است. هیرسوتیسم بسیار شایع‌تر است و حدود 7 درصد از جمعیت زنان در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

درمان هیپرتریکوزیس

هیپرتریکوزیس هیچ درمانی ندارد و شما نمی‌توانید کاری برای پیشگیری از شکل مادرزادی این بیماری انجام دهید. خطر برخی از انواع هیپرتریکوزیس اکتسابی ممکن است با اجتناب از برخی داروها، مانند ماینوکسیدیل، کاهش یابد. درمان هایپرتریکوزیس شامل برداشتن موها از طریق انواع روش‌های کوتاه مدت است. آن ها عبارتند از:

• اصلاح
• اپیلاسیون

همه این روش‌ها راه حل‌های موقتی هستند. آن ها همچنین در معرض خطر تحریک پوستی دردناک یا ناراحت کننده هستند و حتی در برخی از قسمت‌های بدن شما، این درمان‌ها به راحتی انجام نمی‌شود.

درمان‌های طولانی مدت شامل الکترولیز و جراحی لیزر است. الکترولیز تخریب فولیکول‌های مو با بارهای الکتریکی کوچک است. جراحی لیزری شامل اعمال نور لیزر ویژه بر روی چندین مو در یک زمان است. ریزش مو اغلب با این درمان‌ها می‌تواند دائمی باشد، اگرچه ممکن است برای تکمیل کار به چند جلسه نیاز داشته باشید.

سخن آخر

در این مقاله در مورد یک اختلال که بسیاری از افراد خصوصا زنان به آن مبتلا هستند به نام هیپرتریکوزیس صحبت کردیم. در کلینیک ایران مهر می‌توانید با خیال آسوده جهت درمان هیپرتریکوزیس، خود را به دستان امن متخصصان ما با پیشرفته‌ترین دستگاه‌های الکترولیز و جراحی لیزر بسپارید. جهت هماهنگی و دریافت اطلاعات بیشتر می‌توانید با ما تماس بگیرید.